In the end it doesn't even matter...

Remembering all the times you fought with me
I’m surprised it got so (far)
Things aren’t the way they were before
You wouldn’t even recognize me anymore
Not that you knew me back then
But it all comes back to me
In the end

You kept everything inside and even though I tried, it all fell apart
What it meant to me will eventually be a memory of a time when I tried so hard
And got so far
But in the end
It doesn’t even matter

I had to fall
To lose it all
But in the end
It doesn’t even matter

I've put my trust in you
Pushed as far as I can go
For all this
There’s only one thing you should know
I've put my trust in you
Pushed as far as I can go
For all this
There’s only one thing you should know
I tried so hard
And got so far
But in the end
It doesn’t even matter
I had to fall
To lose it all
But in the end
It doesn’t even matter

and that was it...



You come to the point of giving up when the hopes that used to keep you going become the reason for you to stop believing.

Είμ’εγώ,μ’ακούς
Σ’αγαπώ,μ’ακούς
Σέ κρατώ καί σέ πάω καί σού φορώ
Τό λευκό νυφικό τής Οφηλίας,μ’ακούς
Πού μ’αφήνεις,πού πάς καί ποιός,μ’ακούς

Νά σέ βλέπω μισή να περνάς στό νερό
και μισή να σε κλαίω μές στόν Παράδεισο.

Οδυσσέας Ελύτης <<ΤΟ ΜΟΝΟΓΡΑΜΜΑ>>



Θά πενθώ πάντα -- μ’ακούς; -- γιά σένα,
μόνος,στόν Παράδεισο

don't give me choices.i'll never take only one...

Ειναι τα καρκινακια ετσι, οι υδροχοοι, οι κυκλοθυμικοι ανθρωποι γενικοτερα? Οτι και να "φταιει" η ουσια ειναι πως δεν υπαρχει χειροτερο πραγμα απο εναν αναποφασιστο ανθρωπο.Και εγω δεν λεω να δυσκολευεσαι να παρεις μια σημαντικη αποφαση.Εγω λεω να δυσκολευεσαι ακομα και να διαλεξεις τι θα παραγγειλεις απο το σουβλατζιδικο της γειτονιας.Στην καθημερινοτητα μας εχουμε να κανουμε απειρες επιλογες, συνειδητες και υποσυνειδητες και η καθε μια μας καθοριζει σαν χαρακτηρες αν οχι σαν ανθρωπους.Τι γινεται ομως αν τα θες ολα και τιποτα, αν θες το παλιο αλλα και το καινουριο,
το σιγουρο και το ρισκο, και τις 15 γευσεις παγωτου, και να μεινεις και να φυγεις, και να νιωσεις και να μην αισθανεσαι...?
Ακουγεται απλο αλλα για εναν αναποφασιστο ειναι πολυ ψυχοφθορο (και για τους αλλους εκνευριστικο).Συνηθως σε παρεξηγουν οι γυρω σου, νομιζουν οτι τους αποφευγεις, οτι δεν τους εμπιστευεσαι, οτι υψωνεις τοιχους.Και δεν ειναι τελειως ψεμα αυτο, απλα υπαρχει και η αληθεια που λεει οτι απλα ΔΕΝ ΞΕΡΟΥΜΕ ΤΙ ΘΕΛΟΥΜΕ.Γιατι θελουμε.Θελω πραγματα απο αυτη την ζωη,αξιζω πραγματα, θελω να παρω και να δωσω, να βρω μια σταθερη πορεια να ακολουθησω.Τυχαινει να ταλαντευομαι για να παρω μια συγκεκριμενη αποφαση εδω και σχεδον 2 χρονια.Εξαναγκασα τον εαυτο μου καποτε, γιατι δεν πηγαινε αλλο, να ληξω μια κατασταση και απο τοτε μεσα μου εχω την αμφιβολια.Και ξερεις πως πανε αυτα...αμα μπει το μικροβιο της αμφιβολιας -σε ολα, απο σχεσεις μεχρι επιλογες ζωης- δυσκολα φευγει.Plus οι σημαντικες επιλογες συνηθως  εχουν πιο μακροπροθεσμες συνεπειες, δεν μπορεις παντα να ξερεις αν κατι θα σου βγει σε καλο, απλα το δοκιμαζεις και "see what happens".
Το μονο που με παρηγορει ειναι οτι δεν ειμαι μονη μου στο club των mentaly unstable και οτι υπαρχουν παντα καποιοι ανθρωποι που θα σε δεχτουν ετσι οπως εισαι και θα μεινουν διπλα σου γιατι πιστευουν πως τα καλα σου ειναι πιο σημαντικα γι' αυτους.
Καποια στιγμη θα αλλαξω.Γιατι παντα αλλαζω και ας μενω ιδια...

Έχεις ιδέα πώς είναι να κολυμπάς μες στο σκοτάδι και να μην πνίγεσαι;

Μονάχος μες στην σκέψη να αφήνεσαι και να δίνεσαι.

Δεν γίνεσαι γαμώτο, είσαι και για ό,τι είσαι πάντα κρίνεσαι.

"no name" C.S.

that is

what it is not

it has something

but has it not

what makes it powerful

might make it weak

in black

and white

there it flings

you lose the meaning

you find perception

you stop the time

you start the thought

what might be pain

it might be not...

να γελας...

Πότε βροχή, πότε αέρας, μια προσευχή, λόγια μητέρας
Φωνές που ακούγαμε παιδιά. Για μια στιγμή θέλω...

Είναι νωρίς, ζωή χαράζει, σαν μολυβιά στ' όνειρο στάζει
Ο αέρας παίρνει τα μαλλιά. Για μια στιγμή θέλω να...

Σε κοιτώ να γελάς και να φεύγεις πάλι μπροστά
μια ζαριά η ζωή για ν' αρχίσει πάλι και να
την κοιτάς να γελά και να φεύγει πάλι μπροστά
μια ζαριά η ζωή για να σβήσει πάλι

Είναι αργά, λόγια δεν βρίσκω, όση ομορφιά κι αν σου χαρίσω
πίσω απ' τα φώτα της ζωής. Για μια στιγμή θέλω να...

Σε κοιτώ να γελάς και να φεύγεις πάλι μπροστά
μια ζαριά η ζωή για ν' αρχίσει πάλι και να
την κοιτάς να γελά και να φεύγει πάλι μπροστά
μια ζαριά η ζωή για να σβήσει πάλι

They said life is a game we're meant to lose.

Δεν μπορουσε...Δεν μπορουσε να θυμηθει.Δεν μπορουσε να θυμηθει, οχι την τελευταια φορα που αισθανθηκε ευτυχισμενη-καθε λογο για να ειναι ευτυχισμενη ηταν- αλλα πως θα αισθανοταν παλι ετσι.
Ειναι η ευτυχια μια συναισθηματικη κατασταση στην οποια μπαινουμε αυτοβουλως, που ειναι επιλογη, που λεμε "τωρα ειμαι ευτυχισμενος"; Μαλλον καπως ετσι λειτουργουν τα πραγματα.Ετσι και αντιστροφα.Αναιρει η ευτυχια την δυστυχια και η δυστυχια την ευτυχια η συνυπαρχουν; Και αν συνυπαρχουν γιατι ξεχασε να αισθανεται ευτυχισμενη;Ειναι μονο στο μυαλο της ολα;
Λενε πως η ζωη ειναι μια σταθερη δυστυχια με φωτεινα σημεια ευτυχιας. Το ποσα και ποια θα ναι η συχνοτητα τους το καθοριζουμε κυριως εμεις οι ιδιοι.Γιατι λοιπον δεν θυμαται πως να αισθανθει ευτυχισμενη;Προσπαθει και μονο μια φτηνη απομιμηση του συναισθηματος καταφερνει.
Η ευτυχια δηλαδη δεν ειναι σαν το ποδηλατο που αμα το μαθεις δεν το ξεχνας; Η΄μηπως απο την πολλη ευτυχια μπουχτισε και ειπε να μαθει λιγο να την εκτιμαει;
Και αν ολα ειναι στο μυαλο τοτε ειναι μονη, και αν δεν της φταιει τιποτε αλλο τοτε μαλλον της φταιει ο εαυτος της.
Πνιγομαι.