Δεν μπορουσε...Δεν μπορουσε να θυμηθει.Δεν μπορουσε να θυμηθει, οχι την τελευταια φορα που αισθανθηκε ευτυχισμενη-καθε λογο για να ειναι ευτυχισμενη ηταν- αλλα πως θα αισθανοταν παλι ετσι.
Ειναι η ευτυχια μια συναισθηματικη κατασταση στην οποια μπαινουμε αυτοβουλως, που ειναι επιλογη, που λεμε "τωρα ειμαι ευτυχισμενος"; Μαλλον καπως ετσι λειτουργουν τα πραγματα.Ετσι και αντιστροφα.Αναιρει η ευτυχια την δυστυχια και η δυστυχια την ευτυχια η συνυπαρχουν; Και αν συνυπαρχουν γιατι ξεχασε να αισθανεται ευτυχισμενη;Ειναι μονο στο μυαλο της ολα;
Λενε πως η ζωη ειναι μια σταθερη δυστυχια με φωτεινα σημεια ευτυχιας. Το ποσα και ποια θα ναι η συχνοτητα τους το καθοριζουμε κυριως εμεις οι ιδιοι.Γιατι λοιπον δεν θυμαται πως να αισθανθει ευτυχισμενη;Προσπαθει και μονο μια φτηνη απομιμηση του συναισθηματος καταφερνει.
Η ευτυχια δηλαδη δεν ειναι σαν το ποδηλατο που αμα το μαθεις δεν το ξεχνας; Η΄μηπως απο την πολλη ευτυχια μπουχτισε και ειπε να μαθει λιγο να την εκτιμαει;
Και αν ολα ειναι στο μυαλο τοτε ειναι μονη, και αν δεν της φταιει τιποτε αλλο τοτε μαλλον της φταιει ο εαυτος της.
Πνιγομαι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου