Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011

If i were...



If I were a month, I’d be november.
If I were a day of the week, I’d be friday.
If I were a time of day, I’d be sunset.
If I were a planet, I’d be moon.
If I were an animal, I’d be a wolf.
If I were a direction, I’d be north.
If I were a piece of furniture, I’d be an undone bed.
If I were a liquid, I’d be wine.
If I were a gemstone, I’d be amber.
If I were a tree, I’d be a willow tree.
If I were a tool, I’d be a screwdriver.
If I were a flower, I’d be jasmine.
If I were a kind of weather, I’d be a rainy but warm day.
If I were a musical instrument, I’d be a violin.
If I were a color, I’d be bordeaux.
If I were an emotion, I’d be “care”.
If I were a fruit, I’d be a peach.
If I were a sound, I’d be whispers.
If I were an element, I’d be water.
If I were a car, I’d be a 60s impala.
If I were a food, I’d be spaghetti.
If I were a place, I’d be London .
If I were a material, I’d be lace.
If I were a taste, I’d be sweet & sour.
If I were a scent, I’d be Burberry The Beat.
If I were an object, I’d be a cigarette.
If I were a body part, I’d be neck and eyes.
If I were a facial expression, I’d be a“smile with sad eyes”.
If I were a song, I’d be “rachael” by she wants renenge.
If I were a pair of shoes, I’d be dr.martens.

Παρασκευή 16 Δεκεμβρίου 2011

"salvation and damnation are the same thing."



Κακοποιησε ρε.Συναισθηματικα και σωματικα σε καθημερινη βαση. Ελα πού δεν το ξερες.

Χθες ηταν οι τυψεις που σε οδηγησαν, μετα την καταναλωση μιας ΟΛΟΚΛΗΡΗΣ σοκολατας, να μεινεις νηστικος ολη μερα.Προχθες το καψιμο του μαλλιου σου στο ισιωτικο μηχανημα, παραπροχθες ενιωσες ασχημα που μιλησες αποτομα στην μανα σου οποτε και εκανες μετα ολες τις δουλειες του σπιτιου.Τις προαλλες αποφασισες να σκυλοβρισεις τον εαυτο σου μπροστα στο καθρεφτη που δεν ειναι αρκετα εξυπνος-ομορφος-συνεπης στις υποχρεςσεις του.Απογοητευεσαι που δεν θες να δεις τους φιλους σου, να μιλησεις στον συντροφο σου, που εχεις τα νευρα σου, που τα θες ολα δικα σου.Και αποφασιζεις να σε τιμωρησεις εμμεσα και αμεσα με καθε τροπο.

Και το χειροτερο απ'ολα ειναι οτι αφηνεις να κακοποιηθεις και απο τους αλλους.Θα αφησεις την κολλητη σου να σου πεταξει το καρφακι της εκει που τσουζει.Θα αφησεις τη μανα σου να σε γεμισει τυψεις που θα βγεις το βραδυ να ξενυχτησεις ή ακομα χειροτερα, που δεν εστρωσες το κρεβατι σου.Θα στραβωσει ο γκομενος και θα σου κανει την ζωη δυσκολη γιατι του ειπες κατι που δεν τον συνεφερε.Θα κανεις αυτο που θελει η παρεα και ας μην σ'αρεσει, για να μην σε αφησουν στην απεξω.Θα υπακουσεις σε αυτον που εχει την δυναμη να σε υποταξει συναισθηματικα, γιατι δεν μπορεις να κανεις αλλιως.Για να μην παω σε σοβαρες περιπτωσεις σωματικης και ψυχολογικης κακοποιησης.Αυτα εννοουνται.

Το στεναχωρο, για μενα, ειναι οτι απο ενα σημειο και μετα ειναι επιλογη σου. Απο φοβο θες, απο τυψεις, απο ανασφαλεια...?Και μαζευεσαι, και μιζεριαζεις, και θυμωνεις.Και δεν θέλεις να μιλήσεις σε κανέναν.Γιατί τετοιοι ανθρωποι δεν θα σε καταλάβουν.Ομως...

Όμως και εσύ ετσι δεν είσαι?



Turns out I've had the most terrible things happen. And the most brilliant things. And sometimes, well, I can't tell the difference. They're all the same thing. They're... they're just me. You know, Stephen King said once, he said, "salvation and damnation are the same thing." And I never knew what he meant. But I do now." - Dr.W.

Δευτέρα 12 Δεκεμβρίου 2011

don't give away the end, the one thing that stays mine.

Hamlet:
Why then 'tis none to you; for there is nothing either good or
bad, but thinking makes it so.
To me it is a prison.
Hamlet Act 2, scene 2, 239–251

Νομίζεις είναι εύκολο να διαλέξεις τον σωστο δρόμο?Νομίζεις.
Για μενα οχι.'Οχι πια.
Δεν νομιζω οτι προσπαθησα αρκετα ποτε.
'Οχι οτι ο καλος "θεουλης" δεν μου την εφερε στην επομενη γωνια.What goes around, comes around.
Γενικα ομως ειμαι κωλοφαρδη.Μου τα χει φερει ευκολα η ζωη (συγκριτίκα με άλλους τουλάχιστον).
Νομιζω πως αυτο φταιει.Τοσες αλλαγες, τοσες φρουδες ελπιδες, τοση αμφισβητηση και ανασφάλεια...καπου εκει θα σε φερουν.Σκληραινεις.Παγωνεις.Δες πως μιλας!Σαν να μην σε νοιαζει...
Και ποιον τον νοιαζει?
Παντα καποιος νοιαζεται μεχρι να σταματησει να νοιαζεται και να αποφασισει να κανει κατι καλυτερο με την ζωη του.
Εχω βαρεθει να αφηνω ανθρωπους πισω μου.Οχι οτι με νοιαζει...Καλυτερα απ'το να μεινω εγω πισω.
Τι θα γινει μετα απ'ολο αυτο που ερχεται δεν ξερω...Σου εχω ξαναπει οτι την αλλαγη μεσα μου την καταλαβαινω την ωρα που γινεται.Και δεν με πιστεψες.
Θα με πιστεψει αραγε κανενας οταν του πω "Να!ΝΑ!ΔΕΝ ΒΛΕΠΕΙΣ???ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΔΕΙΣ, ΕΠΡΕΠΕ ΚΑΠΟΙΟΣ ΝΑ ΔΕΙ.να προλαβει.να καταλαβει."
Στο χερι μου ειναι να σου δειξω θα μου πεις.
Εδω ειναι το προβλημα...