then they took you away, stole you out of my life...

they say, when you truly love someone, you have to set them free, or at least let them choose.
unfortunately i know this is not my choice, or the other person's choice.
it's reality's choice.
reality that hits you and strucks and makes you struggle, if you still want a chance to survive.
what does it matter anyway.
you, me are just mere numbers, mere "objects" in this course of time.
in two years from now someone else might be there for you, or for me.
you have to fight for your future. money, money, money. social status, self confidence, reality.
that's how it works. i love you without money, success, gifts.
but you won't love yourself that way.
and if you can't love yourself, you can't love anybody else.
that's it.
 it's not love.
 it's reality that will tear us apart...

you will eventually hate every place you live in.

it's not the place. it's not the weather. it's not the people. it's their absence. but still you don't want to go back. you want to move forward, change,change,change.

different place, different weather, different people. next stop. and again. next stop. and again.

it's not the buildings, not the nature, not the faces. it's the way you project yourself on them. but still you don't want to stay.you want to move on, change, change, change.

next stop. and again. next stop. and what?

it's not the culture, not the aura of the place, not the eyes. it's you trying to escape these mirrors of life. the omnipresent other and the fear of getting too attached to it.

it is you.

breaking things, breaking hearts.

Τιποτα δεν αλλαζει
δεν προχωραμε μπροστα, κανουμε κυκλους
ολο και πιο βαθια στις ανασφαλειες και τους φοβους μας
το σιχαθηκα
σε σιχαθηκα
δεν ειναι αγαπη αυτο, δεν ειναι αυτο που θελω
ειχες δικιο, ολα ειναι ενας συμβιβασμος
αισθανομαι βιασμενη που τον δεχτηκα
εγω δεν ειχα τετοιους δαιμονες
δεν επρεπε να μου το κανεις αυτο
εγω σου εδωσα ο,τι ειχα
οποτε σου εδινα το χερι μου και με εσπρωχνες μακρια, γυριζα παλι και στο προσεφερα
αχαρηστε,δειλε, αναξιε συναισθηματων
με εκανες να πιστευω πως δεν αξιζω την αγαπη σου
οτι ειμαι λαθος, οτι ειμαι εγωιστρια
και εγω σου φωναζα οτι ειμαι απλα καθρεφτης τησ δικης σου μιζεριας
και δεν ακουγες
και δεν σ'ακουσα
και ποτε δεν σε εμπιστευτηκα
και καθε μερα με προδιδες
γι'αυτο και εγω σε προδωσα
συγγνωμη
μα το ηθελα
δεν ηθελα να σε μισησω, καλυτερα να μισουσα εμενα
μα δεν μπορεσα να μου ριξω σταχτη στα ματια
ειναι ακομα εκει
η αδιαφορια, η ψυχροτητα σου
γιατι οταν ειμαι μακρια δεν εχεις κανεναν να σε ζεστανει
και πες με σκληρη και σκυλα και αδικη
βαρεθηκα να μην μπορω να εξοργιστω
μαζι σου
με εσενα
για σενα
φυγε
ασε με μονη
δεν θελω αλλο
δεν με νοιαζει
επαψε να με νοιαζει καιρο τωρα.

well you know people won't change.

don't ever leave me
that feeling
of delightful confusion
the moment when you have to choose
right or wrong?
you will never know.
you must hate me
i know you do
that's what feeds our ego.
how many times you thought
it won't be the same anymore? well it never is.
are we dead, are we living, probably something in between. i hope i had the courage, the clear mind and the cold heart you ask from me.
but... well, who would have thought i'll be still here anyway.
just another pair of sad eyes to you.

well, you have to prove you worth every breath you're given...

Υπαρχουν φορες που οι περιστασεις σε ξεπερνανε.Που αναρωτιεσαι γιατι να αντεξεις,αν τελικα αξιζει.
Υπαρχουν φορες που λυγιζεις, που δεν θες να σηκωθεις απ'το κρεβατι, να προσποιηθεις ακομα ενα χαμογελο.Που θα καπνισεις αλλο ενα τσιγαρο για το γαμωτο, θα κατεβασεις αλλο ενα ποτηρι κρασι.
Υπαρχουν φορες που τα λογια παρηγοριας δεν αρκουν και οι συμβουλες μοιαζουν ανεκδοτα.Που μια αγκαλια μοιαζει απωθητικη, ενα βλεμμα ψυχρο σαν παγος, μια σκεψη που αρκει για να χυσεις δακρυα.
Υπαρχουν φορες που θες χρονο, που εισαι μονος, που ευχεσαι να 'χες τα κοτσια να τα παρατησεις ολα και να φυγεις σε καποιο εξωτικο νησι και να τρεφεσαι με καρυδες μεχρι να ψοφησεις.
Υπαρχουν φορες που οτι και να πεις ξερω πως δεν θα καταλαβεις, γιατι δεν θες να καταλαβεις.
Κανεις δεν θελει πραγματικα να καταλαβει τον πονο του αλλου γιατι φοβαται, ισως, πως μπορει να γινει και δικος του.
Υπαρχουν πραγματα που δεν ξερουν, δεν θα μαθουν.Σου ανηκουν, ειναι εσυ, μην τα δωσεις αλλου, θα γινουν απλως λεξεις.

Οταν ομως κλαψεις και χτυπηθεις αρκετα με τον εαυτο σου που ξυπνας κουρασμενος και σχεδον αυλος και "ουδετερος" το επομενο πρωι, δωσε μια ευκαιρια ακομα σε εκεινα τα λογια, σε εκεινες τις συμβουλες.Ασε μια αγκαλια να σε τυλιξει, ενα βλεμμα να σε ζεστανει και μην αφησεις ουτε ενα κλασμα του δευτερολεπτου να περασει.Γιατι εισαι εδω και δεν μπορεις να φυγεις μακρια.Και ξερεις οτι ο αλλος καταλαβαινει, οπως καταλαβαινεις και εσυ.
Υπαρχουν πραγματα που ξερουν και πραγματα που (ισως) μαθουν. Δεν σου ανηκουν, αλλα ειναι εσυ.Δωστα και θα γινουν...

sorry Estel,

          i love you. :)

now what?

this is what you've been waiting for all these years.
why then it means nothing to you
now that you made it?
maybe it's better to let the dreams, stay dreams.
it's the journey that matters, they say.
but what's the point of fighting hard for something if you lose it in the end?
and if you gain it...
then what?

i knew she is a cancer...

we like to look tough.je suis une femme fatale mon cherie...
what is it that we hide behind that smile?
you will never find out for sure.
don't believe a word...
i'm telling you the truth...just a version of it.
so much passion.
a sensitive heart suffers too much to love...

ποτε δεν θα ναι τοσο δυνατο, τοσο αληθινο...

ο δικος σου αγγελος πεθανε καιρο τωρα.
και για μενα εγινες ο δαιμονας μου.
το ξερα απ'την αρχη,
μα πως να σε αφησω.
με προλαβε αλλος,
προλαβε την καρδια σου αλλος...

another goodbye...

ειναι δυσκολο.
δεν μπορεις να φανταστεις ποσο.
ουτε εγω μπορω να φανταστω ποσο δυσκολο μπορει να ναι για σενα.
δεν ξερω γιατι γραφω, σε ποιον απευθυνομαι.
δεν εχει σημασια.
υπαρχει η πλευρα με τα χαμογελα, τις αγκαλιες, την τρυφεροτητα.
υπαρχει και αυτη.
δεν εισαι ποτε εδω για να την δεις.
καθε ωρα που ειμαι μαζι σου
 δεν θα μπορουσε ποτε να ναι σπαταλη.
μακαρι να μπορουσα να πω περισσοτερα.
εχω ζησει τοσα λιγα.
και τοσα πολλα.
δεν ξερω,
ποτε θα αισθανθω γεματη.
μα εσυ ξεγελας το κενο μου.
ολοι εχουμε ενα τετοιο πραγμα μεσα μας.
προσπαθω.
δεν ξερω πια γιατι. και πως.
δεν με νοιαζει απλα προχωραω.
κατι θα ερθει στην επομενη γωνια.
καλο, κακο, τι σημασια εχει.
θελω να με μαθω.
θελω να σε μαθω.
σε ενα τελειο κοσμο θα ταν παραμυθι.
και τωρα ειναι.
μην μου πεις το τελος.
φοβαμαι.

καλο ταξιδι αστερακι.

why don't you jump?