well, you have to prove you worth every breath you're given...

Υπαρχουν φορες που οι περιστασεις σε ξεπερνανε.Που αναρωτιεσαι γιατι να αντεξεις,αν τελικα αξιζει.
Υπαρχουν φορες που λυγιζεις, που δεν θες να σηκωθεις απ'το κρεβατι, να προσποιηθεις ακομα ενα χαμογελο.Που θα καπνισεις αλλο ενα τσιγαρο για το γαμωτο, θα κατεβασεις αλλο ενα ποτηρι κρασι.
Υπαρχουν φορες που τα λογια παρηγοριας δεν αρκουν και οι συμβουλες μοιαζουν ανεκδοτα.Που μια αγκαλια μοιαζει απωθητικη, ενα βλεμμα ψυχρο σαν παγος, μια σκεψη που αρκει για να χυσεις δακρυα.
Υπαρχουν φορες που θες χρονο, που εισαι μονος, που ευχεσαι να 'χες τα κοτσια να τα παρατησεις ολα και να φυγεις σε καποιο εξωτικο νησι και να τρεφεσαι με καρυδες μεχρι να ψοφησεις.
Υπαρχουν φορες που οτι και να πεις ξερω πως δεν θα καταλαβεις, γιατι δεν θες να καταλαβεις.
Κανεις δεν θελει πραγματικα να καταλαβει τον πονο του αλλου γιατι φοβαται, ισως, πως μπορει να γινει και δικος του.
Υπαρχουν πραγματα που δεν ξερουν, δεν θα μαθουν.Σου ανηκουν, ειναι εσυ, μην τα δωσεις αλλου, θα γινουν απλως λεξεις.

Οταν ομως κλαψεις και χτυπηθεις αρκετα με τον εαυτο σου που ξυπνας κουρασμενος και σχεδον αυλος και "ουδετερος" το επομενο πρωι, δωσε μια ευκαιρια ακομα σε εκεινα τα λογια, σε εκεινες τις συμβουλες.Ασε μια αγκαλια να σε τυλιξει, ενα βλεμμα να σε ζεστανει και μην αφησεις ουτε ενα κλασμα του δευτερολεπτου να περασει.Γιατι εισαι εδω και δεν μπορεις να φυγεις μακρια.Και ξερεις οτι ο αλλος καταλαβαινει, οπως καταλαβαινεις και εσυ.
Υπαρχουν πραγματα που ξερουν και πραγματα που (ισως) μαθουν. Δεν σου ανηκουν, αλλα ειναι εσυ.Δωστα και θα γινουν...

sorry Estel,

          i love you. :)