Κλεμμενες σκεψεις...

"Ειναι πολυ καλο παιδι."

ΑΛΛΑ. Και ξανά και ξανά και ξανά.

Γιατί αυτοί που μας θέλουν δίπλα τους πραγματικά, τους διώχνουμε μακριά;

Γιατί δεν μας ελκύουν; Τι φταίει και κυνηγάμε πάντα το λάθος άτομο, αυτό που θα ταλαιπωρήσει,θα κάνει ζημιά, το ανέφικτο;

Είναι λογικό, φυσιολογικό; Όχι. Πότε ήταν όμως. Και ποιος λέει ότι αυτά τα πράματα έχουν λογική. Κανείς.

Είναι άδικο και τρελό όμως αυτό που κυνηγάς να μην το φτάνεις, αυτό που σε κυνηγάει να μην το αφήνεις να σε φτάσει.

Το ξέρεις, αν του έδινες μια ευκαιρία ίσως να ζούσες καλύτερα, να γελούσες, να σε έκανε να αισθάνεσαι σημαντικός/ή.

Μπορεί και όχι, πώς θα το μάθεις όμως αν δεν δώσεις μια ευκαιρία;

Είμαστε ρηχοί, άντρες γυναίκες παιδιά ,νοιαζόμαστε για πολλά περισσότερα πράματα από αυτά που παραδεχόμαστε έξω. Έξω λέμε "καλό παιδί, να έχει πλάκα,να είναι έξυπνος" ...ΑΛΛΑ. όταν πεις αυτές τις ατάκες πολύ συχνά και στο μυαλό σου και παντού έχεις ένα αλλά..Ακολουθεί αυτό το γαμημένο αλλά, που κανείς δεν θέλει να ακούει. Κι όλοι το λέμε.

Είναι κακό αυτό;στην τελική να μην ξέρεις τι θες,απλά να ακούς αυτό που σου λέει το μέσα σου,αυτή η ηλίθια φωνή που έχεις μέσα σου,είναι κακό;

Τι μας κρατάει απ'το να απελευθερωθούμε και να μην μας νοιάζει τι λένε οι άλλοι; Πόσοι το έχουν καταφέρει πραγματικά αυτό; Ελάτε, σχεδόν κανένας.

Πραγματικά όλοι λίγο πολύ νοιαζόμαστε μην πουν εκείνο μην πούνε το άλλο, μην πούνε αυτό που θα μας ενοχλήσει να ακούσουμε, γιατί είναι η αλήθεια και η αλήθεια πονάει. Συχνά, όχι πάντα.

Ποιος καθορίζει τι είναι ταιριαστό; Ποιο είναι το κατάλληλο ταίρι για σένα, ποιος βάζει τα στάνταρ;

Είναι παράλογο να μην παίρνεις ρίσκο σε κάτι γιατί σου φαίνεται εξωφρενικό,αταίριαστο,παράταιρο.

Ποιος ορίζει το αταίριαστο όμως,μήπως το αταίριαστο των άλλων, καθορίζει και το δικό σου αταίριαστο;

Μάλλον. Αλλά εγώ δεν μπορώ να το υπερβώ.

Και έτσι τρέχω τρέχω τρέχω, ή μάλλον έτρεχα πίσω από τα λάθος άτομα, πίσω από την λάθος επιλογή, γιατί πλέον δεν μπορώ να τρέχω άλλο. Την πατάς μία, δύο, τρεις, φτάνει η ώρα που λες στοπ στον εαυτό σου,τον υποχρεώνεις να σταματήσει αυτό το παράλογο παιχνίδι χωρίς σταματημό και χωρίς σκοπό, που σου μειώνει τη νοημοσύνη, πραγματικά σε κάνει να νιώθεις χαζή, "εσύ συγκεκριμένα δεν το περιμέναμε αυτό από σένα"

Λοιπόν ξέρετε, δεν το περιμένατε αλλά να που έτυχε. Όχι πια ευτυχώς. (*ή μήπως όχι; Σκάσε εσωτερική φωνή)

Το τραγικό είναι όταν οι ρόλοι αντιστρέφονται, όταν ξέρεις ότι άθελα σου και συ κάνεις αυτό το παιχνίδι σε κάποιον άλλο. Χωρίς να το θέλεις, έστω. και πάλι το κάνεις. Το φαντάζεσαι ότι κι ο άλλος έτσι κάπως νιώθει, πειραγμένος, χαζός, "αδικημένος".

Δύσκολα τα πράματα, ακαθόριστα, χωρίς λόγο ή με λόγο, χωρίς υπαιτιότητα ή ανυπαίτια κάποτε και συ θα κάνεις ή έκανες αυτό που μικροί λέγαμε "ότι δεν θέλεις να σου κάνουν. "

"μην κάνεις αυτό που δεν θέλεις να σου κάνουν". Φυσικά.

Φαύλος κύκλος.

....Αλλά μεγάλη κουβέντα μην λες.

Δεν το ελέγχεις και δεν ξέρεις τα όριά σου.

Το σίγουρο είναι ένα. Προσπάθησε να κρατάς την αξιοπρέπεια σου, με το να μην εξευτελίζεις τον άλλον. Χάνει την αξιοπρέπεια του ο άλλος, την χάνεις και συ. Εγώ δηλαδή, δεν ξέρω γιατί. Σταμάτα να νοιάζεσαι τόσο πολύ.

Όταν δεν έχεις την πρόθεση, τουλάχιστον ξέρεις, δεν είσαι και τόσο κάθαρμα.

Δεν είσαι. Δεν είσαι. Το κάθαρμα ΞΕΡΕΙ, ΚΑΤΑΛΑΒΑΙΝΕΙ ΤΗΝ ΑΔΥΝΑΜΙΑ ΣΟΥ, ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ. δεν το νοιάζει., ποτέ δεν τον ένοιαζε.να ξέρεις εαυτέ μου δεν είσαι κάθαρμα. Ποτέ δεν έπαιξες έτσι. δεν συνεχίζεις. όταν βλέπεις τα άσχημα, ειδικά σε άνθρωπο που τον νοιάζεσαι, πονάς και συ. Αυτό το ξέρω καλά. Μην παίζετε έτσι με τους ανθρώπους.

Αλήθεια...